Met je tijd meegaan: dat is gewoon niet te doen

maar we zullen het toch moeten proberen!

Einde van een episode.

Opeens voelde ik vanavond de behoefte om dit blog af te sluiten. Immers, het verhaalt over een tijd, die is geweest. Ik begin aan een nieuwe episode. Anders, maar zeker ook met veel spannende en boeiende momenten. Met minder energie dan van die van mijn jeugd, maar het verlies daarvan ruimschoots gecompenseerd door een bewustere manier van leven.

Als je mijn blog boeiend vond, lees dan verder onder mijn blog: www.living-along.blogspot.com. Tot slot een knipoog naar de humor of, zo je wilt, nog één traantje om de verloren jeugd.

Ter Nagedachtenis in Apeldoorn

Vanavond speelde in het Orpheus Theater een prachtige bijeenkomst die aangeeft hoe diep het ongeloof in Apeldoorn was, en hoe groot de schok - nog steeds - over het gebeurde op Koninginnedag. Mooi gesproken woorden van Minister President Balkenende, de burgemeester van Apeldoorn, een dochter van een van de slachtoffers en de voorzitter van het Oranje committee. Woorden die hoe mooi en oprecht gesproken ook, nog niet konden beginnen aan te geven hoe diep Nederland en vooral Apeldoorn in de ziel getroffen zijn. Het meestzeggend was misschien wel, temidden van de in beeld gebrachte bloemenzee rond het monument ´De Naald´ dat éne oranje vlaggetje, met een vraagteken erop. Veelzeggend was ook een nieuwe traan, die parelde uit de ogen van Maxima, net zoals de traan van ontroering op die 2e februari 2002, tijdens de Argentijnse Tango op haar huwelijksceremonie. En veelzeggend was ook het meezingen van Koningin Beatrix met het Wilhelmus dat op het eind werd gespeeld. Ja, moeder, Uw Vaderland getrouwe blijft U tot in den dood.

Gedurende heel de ceremonie kon je niet alleen in de zaal, maar ook buiten op het marktplein een speld horen vallen. Apeldoorn heeft vanavond duidelijk gemaakt waar het staat. Pal achter ons Koningshuis, als één blok. Apeldoorn in het bijzonder heeft vanavond laten zien dat de historische verbondenheid met ons Koningshuis altijd groot is geweest, en een overduidelijk gebaar gemaakt dat het als het die verbondheid in de toekomst misschien wel meer dan ooit zal blijven. En ik, ik voelde me opgelucht, et als stiekem vele duizenden andere nederlanders zich opgelucht zullen voelen over de ziel van ons volk, die gelukkig nog in orde lijkt.

En omdat de ceremonie ook een moment van afsluiting van dit drama moest zijn, niet de traan van verdriet van Maxima maar een terugblik op de lancering van de film 'Wit Licht' in 2008 van Marco Borsato over het leven van een kindsoldaat in Afrika, het continent dat Willem Alexander en Maxima een warm hart toedragen. Over betrokkenheid gesproken. Wij mogen echt terecht trots zijn op ons Koningshuis

Dagje Drenthe

Vandaag met Ton en Leo de accomodatie voor ons weekend in Orvelte wezen bekijken. Een plaatje! Dat wordt super relaxed. Een leuke omgeving midden in het openluchtmuseum dat Orvelte eigenlijk is, met oude ambachten, terrasjes en winkeltjes. Fietsenverhuur, klootschieten, volleyballen. Een plaatje van living met geriefelijke banken, grootbeeld TV en ronde tafels. Een echte oer nederlandse boerderijsfeer en interieur, ook in de eetzaal, en comfortabele twee persoons slaapkamers.

Het kan eigenlijk niet stuk. Dit wordt een heerlijk weekend. Het wordt gehouden van 11 tot en met 13 september, en binnenkort komen de vooraankondigingen en inschrijfmogelijkheid. Wil je de informatie zeker weten ontvangen, kun je ook even op dit blogbericht reageren. Let wel: het weekend is uitsluitend voor hiv positieve homomannen. De eigen bijdrage voor het weekend bedraagt ca. 50 Euro. Daar komt dan nog wel wat reiskosten bij, maar je kan er nauwelijks voor thuis blijven. Prettig vooruitzicht.

AD / pastoor inderdaad berispt

Maar wat mij betreft gaat dat niet ver genoeg. Ik hoop dat dit nog een staartje krijgt. Een Geestelijk leider zou dergelijke taal niet ongestraft moeten kunnen uiten.

Quote

ROTTERDAM - Zowel de bisschop van Den Bosch als de burgemeester van Someren heeft pastoor Jan Heeffer gekapitteld vanwege zijn controversiële uitspraken tijdens de dodenherdenking.
De ervaren geestelijke, die zich monseigneur mag noemen, legde maandag in Someren een verband tussen de gruwelijkheden en de onvrijheid in de Tweede Wereldoorlog en euthanasie en abortus nu.

Tekenend voor de commotie was dat op het gemeentehuis en in de pastorie de telefoon roodgloeiend stond. Na een onderhoud van de bisschop met de pastoor omschreef het bisdom Den Bosch de uitlatingen en het moment als ‘uiterst ongelukkig’.

Burgemeester Alfred Veltman, die Heeffer gisteren opzocht, is het ‘volstrekt oneens’ met diens woorden. De PvdA’er vindt het bovendien niet gepast om dergelijke uitspraken tijdens de dodenherdenking te doen. Zijn inschatting is dat de pastoor, die zelf niet zal reageren, ‘is overvallen door de commotie’.

De pastoor (61) verwees in zijn toespraak naar de 30.000 abortussen en een onbekend aantal euthanasiegevallen in deze tijd. ,,Het enige verschil met de oorlog is dat het pijnloos geschiedt, maar het effect is hetzelfde,’’ zei hij. Volgens het bisdom hebben de uitspraken geen gevolgen voor de pastoor die een rijke staat van dienst heeft.

Unquote

Respect

Gisteren op een druilerige bevrijdingsdag geweest, die qua sfeer dan ook kil was. Jammer. Waar ik blij mee ben is dat na een paar dagen blijkt dat er in Nederland nog zo iets als respect bestaat. De majesteit die zowel bij haar aanwezigheid op dodenherdenking als het bevrijdingsdagconcert applaus kreeg, een gevoel van grotere verbondenheid onder het nederlandse volk, dat unaniem het gebeurde sterk heeft afgekeurd en zich ook heeft voorgenomen de toekomstige vieringen van Koninginnedag de unieke manier waarop dit in Nederland wordt gevierd niet te offeren aan angst.
Anderszijds respect van het Koningshuis met de slachtoffers. In de voorbije dagen zijn zij in voortdurend contact geweest met de slachtoffers en hun naaste families. De programmering van de commerciele zender RTL4 aanstaande vrijdag is aangepast. De finale van X-factor wordt verschoven, er zal veel aandacht zijn voor bezinning deze dag, in plaats van vrolijke live show.

Die pastoor waar ik het in mijn blog gisteren over had heb ik een mail geschreven. Ik heb zijn uitlatingen vergeleken met die van de inquisitie van de Kerk die andersdenkenden in voorbije eeuwen met de dood hebben moeten bekopen en hem gevraagd om zich openlijk te verontschuldigen voor zijn walgelijke uitlating. Ik heb hem gevraagd of hij serieus denkt dat de woorden die hij in die preek sprak passen in de Geest van God, die iedereen liefheeft, ongeacht wat. Ik heb hem gezegd dat het geen pas geeft veel mensen een schuldcomplex aan te praten waardoor ze in de onmogelijke lijdenspositie waar ze sowieso al inzitten, waardoor dat lijden nog ondraaglijker wordt. En ik heb hem gezegd dat ik razend ben.

Vandaag was ook de dag dat ik overeengekomen ben met mijn voormalige werkgever om als ´independent sales manager´ de verkopen van een van de dochterondernemingen onder mijn hoede te nemen, waarbij we de prettige oplossing hebben gevonden dat ik een uurtarief voor mijn inspanningen in rekening ga brengen, en een commissieregeling, en ik daarmee de vrijheid heb in tijdsindeling die ik nodig heb teneinde mijn gezondheid te bewaken en tegelijkertijd inkomen te verwerven e.e.a. structureel vorm te geven. Het nadeel is natuurlijk wel, dat ik geen enkele garantie heb op baanbehoud, maar wat is dat in deze tijden sowieso waard? Ik heb nu twee opdrachtgevers en kan de synergie gebruiken om tot een beter inkomen te komen, zolang als het duurt. Het is in elk geval een basis.

Vandaag was ook de dag dat het advocaten kantoor mijn zaak heeft aangenomen tegen mijn inkomensverzekeraar, die weigert te betalen. Dat zal waarschijnlijk nog voor het eind van de maand leiden tot een kort geding waarbij eigenlijk op voorhand al vaststaat dat ik dat ga winnen. Daarmee zal een eind komen aan mijn roodstand.

Wat blijft is de vermoeidheid en slapeloosheid. Dat is en blijft vervelend, temeer daar ik geen slaapmiddelen wil gebruiken. Anderszijds geeft het ook aan dat het terecht is dat ik mijn arbeidsleven op een manier invul, waarbij ik zuinig met mijn energie om kan gaan. En dat lijkt dus in elk geval te lukken.

En morgen ga ik met de mannen van Poz and Proud naar Orvelte, om de locatie van het weekend in september te voor-inspecteren en een programma te kunnen bedenken. Dan een paar relaxte dagen waarbij ik eindelijk de dochter van mijn vriendin ga bezoeken, die waarvan ik Jaco als beschermengel heb gebombardeerd. Het meisje mag nu stoppen met de hiv remmers dat het vanaf de geboorte moest gebruiken om de kans op hiv overdracht bij de geboorte tot zeg maar 0 terug te brengen. Dan moederdag, daarna mijn reisje Scandinavie en dan ga ik aan de slag om orders binnen te halen om mijn eerste winst te gaan pakken, en met Sil en de kinderen aan de slag om het huis verkoopgereed te maken.

Eigenlijk heb ik het te druk, maar ik laat me niet gek maken. Gewoon goed luisteren naar je lijf, en desnoods het tempo van de dingen wat vertragen. Dat kan. Ik moet niets meer van niemand, ik ben mijn eigen baas. En dat is toch wel erg lekker.

Alweer de Kerk in de bocht

Toespraak pastoor Someren leidt tot opschudding

Quote

SOMEREN - Een toespraak van pastoor Jan Heeffer tijdens de dodenherdenking maandagavond in Someren heeft voor ophef gezorgd in de Brabantse gemeente. Heeffer legde in zijn toespraak verband tussen de gruwelijkheden in de concentratiekampen, de folteringen en de onvrijheid in de Tweede Wereldoorlog en abortus en euthanasie nu.

Burgemeester Alfred Veltman wil woensdag met de pastoor praten. Hij was aanwezig bij de toespraak. Veltman wilde dinsdagavond echter niet meer zeggen dan dat de woorden van Heeffer hem verrassend in de oren klonken. Na het gesprek wil hij er meer over kwijt.

Unquote.

Totaal gestoord. Iets anders kan ik er niet van maken. Hoe durft zo´n idioot zo´n uitspraak te doen. Het maakt me razend, zeker denkend aan Jaco voor wie de mogelijkheid te kiezen voor euthanasie alleen maar barmhartig was en niets anders.
Je zou haast hopen dat zo´n figuur zelf in een afgrijzelijk pijnlijke en uitzichtloze slopende situatie terecht zou komen. Kan hij ook eens voelen hoe het is. Kijken of ie er dan nog zo over denkt. Gadverdamme! Ik spuut op zo´n lul.

Dodenherdenking homomonument

Precies een half jaar na Jaco´s begrafenis werd vandaag in Amsterdam op de Dam de kranslegging weer gedaan, in aanwezigheid van Beatrix, Willem Alexander en Maxima.
Ikzelf ben geweest naar de kranslegging bij het homomonument, waar werd stilgestaan bij degenen die als gevolg van hun andere geaardheid, net als de Joden omdat ze Jood waren, hun leven hebben gegeven. Ter ere ook van hen, die aan de Aids epidemie zijn gestorven. Drie vrouwelijke sprekers deze keer, die terecht wezen op het blijkbaar nog steeds grote belang dat homo´s zich kwetsbaar en tegelijkertijd sterk durven opstellen, om te zorgen dat overal ter wereld we af moeten van het veroordelen van stereotypen die anders zijn, dat we als `anders zijnde´ individuen getolereerd moeten worden. Nog dagelijks worden homo´s - ja ook in Nederland - dikwijls getreiterd, in isolement geplaatst, noem maar op. Het is nog steeds nodig dat wij opkomen voor ons recht om anders te zijn. Homo´s helpen kleur geven aan een tolerante en rijke samenleving.

De ceremonie haalde het qua aantal mensen natuurlijk niet bij de manifestatie op de Dam, een stukje verderop, maar aan de voet van die ouwe wester, waar het homomonument als een driehoek in de gracht ligt, werd het toch wel een zee van bloemen. Het was voor het eerst dat ik er bij was, voor het eerst dat Poz and Proud zelf een krans legde en ik vond het toch wel indrukwekkend.

Vandaag waren we bij elkaar, daar achter de ouwe wester, om aandacht te vragen tegen onderdrukking. Morgen komen we weer samen, om ons op de schouders van de gesneuvelden verworven recht anders te zijn te vieren en uit te bouwen. Ik zal er dan weer bij zijn. Deze keer om te flyeren voor een speeddate en een tea dance, beide evenementen die we al vaker hebben georganiseerd om het onderling contact tussen hiv positieven te bevorderen.

waarom doet Wilders me aan Hitler denken?

En hoe kan het zijn dat deze walgelijke zelfingenomen opgeblazen giftige pad zoveel sympathie krijgt? Natuurlijk is het ongepast en ook onjuist Wilders met Hitler te vergeijken. Maar er zijn behalve verschillen toch ook overeenkomsten: Hitler begon ook als een misselijk makend ziek minkukeltje maar had drie dingen: fanatisme, een enorm talent om alles wat negatief was om zich heen uit te melken in zijn voordeel, en een griezelige machtsgeilheid. Van die eigenschappen beschikt Wilders er over minstens twee.

Nu wil hij weer alleen in de Europese verkiezingen mee gaan doen. Willen wij Nederlanders zo'n figuur als representant??? Gelukkig zijn er voorlopig nog geen nationale verkiezingen. Want dan zou hij winnen, als je de peilingen althans mag geloven. Dat zou de stabiliteit en de crisisbezwering echt niet ten goede komen. Zoveel is wel zeker.

Quote Wilders:

De politie moet bij ernstige rellen, en na een duidelijke waarschuwing, met scherp kunnen schieten op relschoppers.

Unquote.

Dat zei fractievoorzitter Geert Wilders van de Partij voor de Vrijheid.
Dit zou volgens hem bij voorkeur moeten gebeuren in het been. Als wettelijk wordt vastgelegd dat een agent na zo’n actie niet vervolgd wordt, zal volgens Wilders de aarzeling verdwijnen om hard op te treden tegen relschoppers. Het geeft maar aan op wat voor manier hij denkt. Dat zegt veel over hem.

Maar misschien, realiseer ik me nu, komt het associatie gevoel met Hitler wel gewoon omdat ik blijkbaar niet de eerste ben die die maakt. Ik typte voor de grap in google Wilders en Hitler als zoekopdracht. Terecht of niet, die associatie is vaker gemaakt, heel wat vaker zelfs. Toeval? Ik geloof niet in toeval.

Zat vanavond te kijken naar een portret van Hitler's groeiende macht in de NSDAP in Duitsland. Toen kwam het beeld boven borrelen. Gelukkig zijn de tijden anders dan in de dertiger jaren. De crisis was er toen en is er nu, maar de manier waarop de wereld op die crisis reageert geeft aan dat we intussen veel geleerd hebben en ook past in het huidige tijdsbeeld niet meer in de mate als vroeger dat een charismatische figuur in de mate waarin Hitler dat lukte aanhang krijgt vanwege zijn charisma en manipulatie. Alhoewel...???

Een parkeerwachtster in hart en nieren....

Ze bestaan. Dat wisten we natuurlijk al, maar dit verhaal vond ik te mooi om niet even op het blog te zetten.

Quote telegraaf:

Toen automobilst Steve Schiltenwolf een vrouw in elkaar zag zakken op straat, stopte hij meteen en verleende de vrouw eerste hulp. Hij wachtte bij de vrouw op een ambulance en terug bij zijn auto kreeg hij zijn beloning: een boete voor fout parkeren… De 42-jarige Duitser, uit Wolfratshausen, had er nooit aan gedacht dat hij zijn auto daar niet mocht parkeren. “Ik wilde alleen maar die vrouw helpen en was er helemaal niet mee bezig of ik daar wel of niet mocht staan”, aldus Schiltenwolf. De vrouwelijke parkeerwacht - die getuige was geweest van de heldenactie - was echter niet onder de indruk en liet de held gewoon betalen…

Unquote.

Tja...wat moet je met zo'n wijf? Is het zo langzamerhand niet een beetje uit de tijd om te zeuren over 40-45 en wraak te nemen omdat die man zijn opa misschien haar opa's fiets wel eens zou kunnen hebben gejat? Misschien, als de parkeerwachtster zelf ooit nog eens onwel zou worden op straat, gewoon maar laten liggen en vooral niet ingrijpen. Wie weet staat er een parkeerwachter op de loer!

Geen feest dus

De lust is me vergaan. Het huilen staat me nader dan het lachen. 2 doden en 12 gewonden is de stand om 2 uur. Later op de dag werden dat uiteindelijk 5 doden, 4 zwaargewonden en 8 lichtgewonden. In een persconferentie om 5 uur ´s-middags kwam een zichtbaar zwaar aangeslagen Majesteit met trillende stem uiting geven aan de gevoelens en betrokkenheid van de familie. Een betrokkenheid die trouwens ook van de bovenstaande foto schreeuwt, waarin Maxima en Alexander het met eigen ogen zagen gebeuren. In Rotterdam en Utrecht zijn alle festiviteiten afgelast. In andere grote steden werden de festiviteiten versoberd. De vlag op het Oude Loo en alle officiele gebouwen ging halfstok. Wat een domper voor al die mensen die zich zoveel moeite hebben getroost om dit weer een feestelijke dag te maken.

Ik heb gebeden dat het niet om een moedwillige aktie gegaan zou blijken te zijn, maar later op de dag bleek dat de dader, een 38 jarige autochtone Nederlander, weldegelijk de bedoeling te hebben gehad de Koninklijke familie te raken. Het Openbaar Ministerie maakte bekend dat hij wordt verdacht van een aanslag op het Koninklijk huis, moord en-of doodslag. Maar hoogstwaarschijnlijk overleeft de man het zelf niet, want hij is een van de zwaargewonden en bevestigde berichten geven aan dat de man hersendood was bij het invallen van de avond.

Hij bleek ontslag te hebben gehad en is doorgedraaid geraakt, naar het zich laat aanzien. Misschien maar goed als hij sterft, want het lijkt er op dat Koninginnedag met haar unieke karakter in de toekomst niet meer zo zal kunnen. Ik weet zeker dat er mensen met graagte de man zouden stenigen. Het is natuurlijk ook verschrikkelijk, dat volkomen onschuldige, feestvierende mensen het slachtoffer worden en van het ene op het andere moment uit het leven worden gerukt.

Tot overmaat van ramp is in Nederland nu ook het eerste geval van de varkensgriep geconstateerd. Een driejarig meisje. Maar hopen dat het haar beter zal vergaan dan een twee jarig jongetje, dat gisteren in de VS is overleden aan deze griep, die op zich vooralsnog gelukkig nog mild lijkt.

Voor feestvieren is de lust me vergaan. Zucht. Morgen is er een borrel in de Queenshead, een gezellige gaybar in Amsterdam aan de Zeedijk. Daar ga ik als Poz and Proud lid wel naar toe. Vandaag houd ik me maar bezig met het voorbereiden van mijn volgende reizen, lezen en het volgen van het nieuws. Zo jammer. Het is prachtig weer. Maar het lijkt er niet meer toe te doen. De lol is er af voor vandaag. Nu maar hopen dat het leidt tot een vastberadenheid van Koningshuis en volk om het gebeurde niet te laten leiden tot een verstarring van de onderlinge verstandhouding en de uiting die Koninginnedag tot nu toe altijd is geweest: het vieren van onze vrijheid, tolerantie, onderlinge verbondenheid met ons Koningshuis als bindmiddel.

Ik moet steeds maar denken aan de prinsesjes. Zij zullen zich deze dag ongetwijfeld altijd blijven herinneren, en zich pijnlijk bewust zijn van hun aparte status. Als volk dat het Koningshuis op handen draagt, hebben wij de verantwoordelijkheid de taken die hen wacht dragelijk te houden. Dat moeten we, zolang het Koningshuis ons zichzelf blijft geven in alle vastberadenheid doen.

Er gaan natuurlijk, en ook niet onterecht als je het puur rationeel bekijkt, stemmen op om een republiek te worden, of op zijn best naar buitenlands voorbeeld een Koningshuis te handhaven met een puur ceremoniele functie. Ik kan alleen maar zeggen hoe ik heb gezien hoe Duitsers en Oostenrijkers en vele andere naties met jaloezie kijken naar ons landje, waar de ziel van het volk wordt gerepresenteerd door onze constitutionele monarchen. Ik zou het een verlies vinden als daaraan door het handelen van een of ander ziek figuur een eind wordt gemaakt.

Een vreselijke domper op Konininnedag

Het nederlandse volksfeest bij uitstek, Koninginnedag, kenmerkt zich vandaag, op de honderdste geboortedag van Prinses Juliana, door een verschrikkelijk drama waarbij veertien gewonden zijn. In de open bus was duidelijk te zien hoe het koninklijk gezelschap, vooral Maxima, geschokt naar het gebeurde keken voor de bus zich met hoge snelheid verder verplaatste naar het Loo, met een leger veiligheidsmensen, het zou immers om een soort van aanslag kunnen zijn gegaan. Het is nog onduidelijk of er ook iemand is overleden, maar er werd druk gereanimeerd zoals op televisie duidelijk zichtbaar was en wat diep triest was, was dat er ook kleine kinderen onder de slachtoffers waren. Het defilé, dat voor één keer opnieuw in het leven was geroepen om Juliana te eren, is afgelast.

Koninginnedag kent zijn weerga in het buitenland niet en is een hommage aan ons Koningshuis, en voor gays trouwens heeft het altijd een extra tintje, immers, het is Queensday. Ik weet nog dat toen ik jaren geleden op 30 april in Wenen was, zelfs daar in de bar Koninginnedag werd gevierd.

29 jaar zit Beatrix nu op de troon. Het was gissen of de kinderen van Willem Alexander en Maxima er deze keer voor het eerst bij zouden zijn. We zullen het nooit weten, want de hele boel gaat niet door.

Ik was van plan naar Amsterdam te gaan om met mijn vrienden een klein feestje te vieren bij de Westerkerk, waar gays traditioneel bij elkaar komen bij het homomonument. Maar moet ik dat nu nog doen? Ik weet het niet. Ik ga er eens rustig over nadenken en dit even laten bezinken.

Wat een drama. Al die jaren is er niets gebeurd als de Koningin, haar zuster Margriet, Pieter van Vollenhoven die dit jaar 70 werd, hun beider kinderen en aanhang zich mengden in de feestvreugde en meededen aan de spelen, met veel koren, dansuitvoeringen, vrijmarkten, volksliederen en bands. En nu, misschien wel de laatste keer dat Beatrix als Koningin haar verjaardag vierde, valt de hele boel in duigen. Afgrijzelijk.

misdadige misleiding: hiv genezing door gebed

Vanavond werd er weer geweg van gemaakt in Pauw & Witteman. Twee journalisten van het Parool gingen naar de Kerk waar een "profeet" de man, die zogenaamd hiv positief was, genast met een klodder olijfolie en gebed.

Roel Kortinjo van het RIVM was met de journaliste van mening dat dit 'ernstige misleiding met catastrofale gevolgen' heeft. Immers, van genezing kan geen sprake zijn en iemand die zijn hiv medicatie niet trouw neemt kan zeer snel resistentie opbouwen en opnieuw besmettelijk worden voor anderen, en zelf ernstig ziek.

Toch heerst er grote aarzeling bij de minister van Volksgezondheid om dit aan te pakken, want het zou hier om vrijheid van religie gaan. Dat is natuurlijk je reinste bullshit. Het betreft hier misleiding die een gevaar vormt voor de volkgsgezondheid en de achterban van deze Kerken, waarbinnen vak een hierarchie heerst en gevaar voor isolatie in de gemeenschap zeer reeel is als je je niet met de uitspraak van de Kerk verenigt durft misleiding niet aan te geven bij de autoriteiten. Die isolatie kan al snel het gevolg zijn als je openlijk je hiv status bekend maakt, of sterker nog, uitkomt voor je homoseksualiteit.

Dit kan en mag natuurlijk in een land als het onze niet gebeuren. Het kan toch niet waar zijn, dat het nederlandse Ministerie van Volksgezondheid zich opstelt op een manier waar zelfs de meeste bananenrepublieken al lang afscheid van hebben genomen, zij het nog niet allemaal? Toch is dat zo, en aan deze afschuwelijke situatie moet beslist snel een eind worden gemaakt. "Profeten", die deze misleiding de wereld in helpen, dienen onmiddellijk strafrechtelijk te worden vervolgd.

Een historisch moment...

Het Ron Wichmann huis sluit. Aan de sjieke Westersingel werd dit pand, vernoemd naar Ron Wichmann, een van de eerste mannen in Rotterdam die aan Aids overleed, gebruikt als ontmoetingsplek voor hiv positieve Rotterdammers. Veel bewogen jaren, waarin zeker in de eerste jaren een afvalrace gaande was en de een na de ander de groep ontviel. Waar mensen met Aids aanvankelijk ook huisvesting vonden, en waar tot voor kort allerlei aktiviteiten werden georganiseerd, thematisch en ontspannend, voor lotgenoten.

Maar de tijden veranderen, gelukkig. Het spetterende multiculturele afscheidsfeest was daar een overduidelijk voorbeeld van. Vanavond zag je geen ´lotgenoten´, maar een soort vreemdsoortige, kleurrijke familie, die intense drama´s heeft meegemaakt met elkaar, elkaar heeft opgevangen en er doorgesleept. maar nu volop in het leven staat en kan genieten. De titel van het boek ´per saldo positief´ - bedacht door de vrouw van pastoraal werker Hermen van Dorp - is dan ook niet uit de lucht gegrepen. Het is een prachtig document geworden, een ´Must Have´.

Per saldo positief ja, want de manier waarop op levensblije en tegelijkertijd soms ontroerende en emotionele manier afscheid werd genomen door de vrijwilligers van Stichting Mara en de Hiv Vereniging Nederland, afdeling Rotterdam stond als een huis.
Met een afrikaanse steelband, Debbie, zangeres uit Katendrecht die het best kon zingen bij een rode lamp en prachtige Motown muziek, o.a. een prachtig gebrachte interpretatie van ´This is my life´ gebracht door een Drag Queen, Debbie en meegezongen en gedanst door het razend enthousiaste publiek. Ik heb X-faktor gemist vanavond, maar op deze avond liep er zoveel talent rond dat ze daar een volgende serie X-faktor mee kunnen vullen. Prachtig. En op een bepaalde manier stemde het me blij en deemoedig tegelijkertijd.

Mijn petje af voor de organisatie. Een gedenkwaardig afscheid van een historische periode in het leven met Hiv en Aids in Rotterdam en omstreken. De sfeer heeft me ontroerd en geraakt, en ik heb er intens van genoten.

foto´s van mijn werk als agent

Ik op een terras boven Innsbruck met 28 graden Celcius, ik en route naar de Fernpass, ik in de trein met uitzicht op de Brennerpas. Ik in St. Anton am Arlberg onderweg naar de Bodensee. Je kon het rotter treffen.

Vandaag: arme dochter, en erkenning voor mij

Toen ik vanmorgen bij mijn ex werkgever was en volgens plan getekend heb voor mijn ontslag, belde mijn dochter dat haar schoonmoeder met veel pijn opgenomen moest worden in het ziekenhuis, halsoverkop. De kanker slaat weer in alle hevigheid toe. Vervelend dat ik niet in de buurt was om haar een beetje bij te staan, want ze moest achter de ambulance en haar schoonmoeder aan en wist zou snel niet hoe. Toch wel een flinke zelfstandige meid aan het worden hoor. Ze had snel vervoer geregeld bleek later. Maar wat heb ik met dat meisje te doen zeg. Eerst je broer verliezen en een paar maanden later wéér die slopende toestanden met je schoonmoeder. Ben benieuwd hoe het afloopt allemaal. Het doet me ook weer stilstaan bij hoe relatief alles eigenlijk is. Om me heen heb ik de laatste tijd veel mensen ziek zien worden en zelfs door vroegtijdig overlijden verloren, soms volkomen onverwachts. En ik, met al mijn handicaps, sta nog steeds overeind en hoe gek het ook mag klinken: ik ben eigenlijk nooit ziek. Afkloppen op blankhout.

Het gesprek met mijn werkgever verliep prettig en inderdaad heb ik aangeboden gekregen om het wereldleidende merk op het gebied van melkdispensers, samen met een programma apparatuur voor ontkoppeld koken dat geconditioneerde werkruimtes in ziekenhuizen etc. onnodig maakt, te gaan doen. Afgesproken is dat ik in Duitsland, waar ik de komende tijd ook met mijn buffetmateriaal aan de slag ga, hier begin met marktonderzoek dat wordt betaald in de vorm van het betalen van mijn reiskosten, zodat alles wat ik met mijn buffetmateriaal verdien ook als inkomen gezien kan worden. Met andere woorden: de kosten die ik maak om inkomen te genereren worden voorlopig gedekt. Maar voor mij net zo belangrijk: mijn werkgever sprak zijn bewondering uit voor het feit dat ik er weer sta, ondanks alles, en niet met zoveel woorden, maar wel uit heel zijn houding, sprak zijn spijt dat hij destijds aan mijn integriteit heeft getwijfeld. Het voelt geweldig dat ik, wetend dat mijn werkgever weet van mijn hiv, mijn hepatitis, mijn rouw, mijn depressie, me zijn vertrouwen heeft geschonken. Ik beschouw dat als een overwinning, mag ik?

6 mei gaan we inhoudelijk verder spreken over de ins en outs, maar het kan uitgroeien tot een volwaardig agentschap. Als dat lukt, ben ik hard op weg met relatief beperkte inspanning een volwaardig inkomen te genereren en ben ik niet meer zo afhankelijk.

Ik kan, als mijn inkomensverzekeraar inmiddels dan ook gedwongen is onmiddellijk te gaan betalen (en mijn advocaat liet mij vandaag weten dat ik daar echt op mag rekenen) wat geld besteden aan het verkoopbaar maken van mijn huis en gaan denken over een echte nieuwe start. En daarmee de volgende tree in mijn stappenplan op gaan.
Ik ben weer een stukje verder.

Dat geeft de burger weer wat moed. Wat niet wegneemt dat ik vanmiddag weer behoorlijk moe was. Mijn energie is nog lang niet wat ie moet zijn. Of dat ooit weer gaat gebeuren valt nog te bezien. Maar dat is binnenkort mijn grootste handicap, een waar goed mee te leven valt. Zoals iedereen die ouder wordt op een of andere manier te kampen krijgt met beperking van energie, zo is dat ook bij mij het geval. Goed voor jezelf zorgen, een regelmatige monitoring van de gezondheid, een hoge mate van bewust leven. Misschien kun je zeggen dat ik meer dan gemiddeld over de juiste bagage beschik om bij goede kwaliteit van leven ouder te worden. Zo heeft elk nadeel toch weer zijn voordeel.

Het studeren wil ik ook nog door gaan zetten, voor het geval het reizen te vermoeiend gaat worden en omdat ik Psychologie sowieso erg boeiend vind, maar ik wacht even met het aanvangen van een studie tot ik weet wat het werkbedrijf van het UWV gaat investeren in mijn scholing. Beter van een stad dan van een dorp tenslotte. Ik ben er niet vies van om alle hulp te pakken die ik krijgen kan.

Kort geding

Vandaag kwam eindelijk mijn eerste exportorder, waardoor mijn eerste reis zo goed als terugbetaald gaat worden. Tevens mijn derde reis geboekt, die naar Finland en Zweden. Morgen eindelijk de regeling treffen met mijn werkgever en dat is maar goed ook, want mijn inkomensverzekeraar blijft, ten onrechte, uitkering weigeren. Mijn advocaat en ik hebben derhalve tot een kort geding moeten besluiten. Zucht. Het stemt me niet veel vrolijker allemaal. Nou goed, wat moet zijn, moet zijn, dus het moet dan maar.

Feeling down....??? How music can cure it instantly

Die engelse idols show blijft me verbazen. Een fantastisch slot op een dag waarin ik me tot nu toe niet uit mijn depri gevoel heb kunnen sleuren. Tot nu toe...

Wat een talent. Kijk maar eens

http://www.youtube.com/watch?v=4lSmha_Psr4&feature=bz302

en van je hela hola houd er de moed maar in

Een prachtige rit door Vorarlberg ligt achter me, met boven bij St. Anton am Arlberg skieers vlak naast de weg op de pas, vervolgens een prachtig uitzicht op de Bodensee waar het volop zomer was, en toen langs de rivier de Aare de duits zwitserse grens langs gereden en overnacht in een klein, vriendelijk Gasthof. Met alweer een succesvol bezoek aan mijn zwitserse kontakten volgend daarop. Een lange rit van Basel naar huis, door Frankrijk, de Vogezen, Saarland met een gigantische onweersbui en toen door naar huis. Waar ik vandaag op de mail zag dat mijn advocaat weer eens in botsing is met mijn inkomensverzekering, die mijn uitkering weigtert te voldoen, terwijl ik daar volgens de polis wel recht op heb. Mijn advocaat behoudt zich het recht voor onaangekondigd juridische stappen te gaan ondernemen als men niet snel met een beter antwoord komt. Orders die me afgelopen week waren toegezegd zijn niet spontaan gekomen, ik moet daar maandag dus weer achteraan. Vandaag alleen thuis geweest en ik ben somber. Ik kan er ook niks aan doen. Waarom moet ik zelf de hele tijd wind in de zeilen blijven blazen en steekt er niet eens een spontaan briesje op waarop ik kan zeilen? De reis van afgelopen week was geweldig, maar wat heb je er aan als je die pracht niet kunt delen. Ik voel me eenzaam. Ik ben moe. Ik heb hier allemaal geen zin in. Ik hoop echt dat het de komende week nu eens een beetje gaat meezitten. Want vandaag schiet het woord 'zinloos' alsmaar door mijn hoofd. Ik keek de perfect storm vanavond, een film met George Clooney. Drie stormen die elkaar voedden en uitgroeiden tot een megastorm. Het onderstreepte mijn gevoel vandaag dat er ook stormen woeden om mij heen, en dat ik al te lang opgesloten zit in een soort windstil oog. Welke kant ik het steven ook wend, ik moet hoe dan ook het noodweer in en ik voel me daar niet tegen opgewassen. Er is niets dat me op kan vrolijken vandaag. Ik heb een paar keer geslapen, een boek ben ik aan het lezen. een douche genomen maar ik blijf me moe voelen en loop tussendoor als een kip zonder kop door het huis, dat ook nog eens binnen afzienbare tijd mijn huis niet meer zal zijn. Geen zin om de tuin verder aan te pakken. Geen zin in mensen om mij heen en geen in géén mensen om mij heen. Geen zin om iets te doen en geen zin om niets te doen. Geen zin om naar bed te gaan en geen zin om er uit te komen.

Het wordt echt tijd dat die eerste orders komen. Dat mijn verzekeraar eindelijk eens ophoudt met zijn eeuwige getraineer, dat ik mijn studie kan beginnen. Moet morgen mezelf echt uit dat dal trekken anders zak ik terug in een depressie. Goed, het duurt allemaal even voor de vaart er weer in komt. Dat wist ik van tevoren ook wel.
Waarom laat ik me dan zo down maken? Ik wilde dat ik het antwoord had. Maar ik weet het niet.

Overpeinzingen en het Wonder Suzan Boyle

Suzan Boyle, een schotse, katholieke vrouw die pas op haar zevenenveertigste aan een soort idols show kon meedoen, nadat ze haar zingen al jong in haar leven moest beeindigen om voor haar moeder te zorgen. Niet bepaald het toonbeeld van schoonheid volgens de algemeen geldende maatstaven, en dat is zonder twijfel een understatement. Je moet dit filmpje echt gezien hebben. Dit was pure TV geschiedenis.

http://www.youtube.com/watch?v=9lp0IWv8QZY&feature=related

of deze

http://www.youtube.com/watch?v=wnmbJzH93NU&NR=1

Let eens op de laatdunkende blikken! Let eens op de shock! Met een stem die recht uit de hemel komt blies ze de jury omver en ging er een sensatie van pure ontroering door het publiek. Onvergetelijk. Zodra ze haar mond open deed en de eerste klanken van het podium kwamen, begon het publiek uit zijn dak te gaan en ze kreeg een staande ovatie. Een nieuwe wereldster, die bewijst dat je nooit de inhoud van een boek aan de omslag moet proberen af te lezen, is geboren. En daarmee meer dan een zangeres alleen. Fantastisch.

Met een van mijn neven had ik het vandaag over het belang van zwakkeren in de wereld. Hij moet een dik boek over filosofen lezen en kwam daarin tegen de overweging dat de mens zich evolueert tot een supermens, een uebermensch. De overweging, dat zwakheid uit de wereld gebannen zou moeten worden om op die evolutie te kunnen focussen. Niet van hem uit, maar van bepaalde filosofen.

Ik vertelde hem: hoe kun je jezelf zien als sterk, als er geen zwakke mensen (mogen) zijn? Is het juist niet het bewustzijn dat ons tot mens maakt, en dat ons voortbestaan zeker stelt, dat onze collectieve kracht - en dus ook ons incasseringsvermogen, elkaar te leren hoe je met een handicap om kunt gaan - nodig is om dat te bereiken, en dat individuele sterkte niets voorstelt, omdat je in je eentje niets kunt? Zijn, of voor elkaar boxen?

Ik moest ook denken aan 4 mei, als Poz and Proud een krans gaat leggen op het homomonument bij dodenherdenking, als eerbetoon aan zoveel mannen die het leven lieten in hun strijd te mogen zijn wie ze waren, en in hun strijd tegen AIDS.
4 mei, realiseerde ik me, is ook op de kop af 6 maanden na Jaco's begrafenis, die het leven liet in de strijd tegen kanker. Was hij dan zwak waardoor hij moest sterven aan kanker? Nee! Persé niet. Jaco was oersterk. Omdat hij fantastisch omging met zijn ziekte, omdat hij mensen bleef inspireren tot bij zijn laatste zucht. Jaco, realiseerde ik me vandaag weer eens, door de reeks gebeurtenisjes en de volgorde waarop gebeurden gisteren en vandaag, zal altijd een lichtend voorbeeld zijn van de relatiefheid van sterkte en zwakte. Hoe hij was, wie hij was, wat hij betekend heeft ook voor bijvoorbeeld mijn neef. Is het bewijs dat het ontwikkelen van "sterk zijn" juist kan worden geleerd door "zwak zijn" te hebben ervaren. Mensen die zich laatdunkend uitlaten over lelijke mensen, over fysiek of mentaal gehandicapten, omdat zij denken dat het hun individuele superioriteit onderstreept hebben nog veel te leren. En juist voor de kracht van het collectief bewustzijn dat dit zo is is een fenomeen dat we na tweeduizend jaar onderdrukking door het institutioneren en controleren van de monotheistische religieuze dogma's snel aan het herboren worden. Misschien ligt juist hier de nieuwe openbaring, wat ten onder zal gaan aan het eind van allerlei religieuze kalenders in 2012 is het geloof in de kracht van het individu. Wat herboren zal worden is de kracht van het collectief. Hoe dan ook, de kranslegging zal voor mij een moment zijn met een extra dimensie, naast een ode aan homomannen die aan Aids gestorven zijn ook een ode aan mijn zoon Jaco en zijn strijd tegen Kanker, zijn openheid, en de Kracht die hij me liet zien.

Terug in Oostenrijk.

Vorig jaar maart voor het laatst bezocht, de laatste keer dat we met Jaco zijn wezen skieen. Vandaag is het weer een tikkeltje anders. 28 graden in Innsbruck. Overmorgen moet ik hier een paar honderd meter vandaan aan het werk, morgen ga ik eens een lekkere wandeling maken in de stad of de natuur. Dat beslis ik morgen. Het belooft weer een mooie dag te worden. Vanmiddag was ik moe, na een rit vanuit Mainz, over de Fernpass (zie foto slot Schwanstein, van de gekke Koning Ludwig von Beieren) binnendoor naar Innsbruck en heb hier heerlijk gezeten op het terras voor het pension onder een parasol, met uitzicht over de hele stad en het bergmassief van de Hintertuxer gletscher met het begin van de Brennerpas eronder, de klokken van de diverse kerken beierend om uitbundig te herinneren aan het feit dat het eerste paasdag is vadaag. Je zou zo de alpenweide afhuppelen zoals Maria in de Sound of Music, al was dat in Salzburg en geen Pasen. Met een radler biertje en een forelletje muellerin Art was het heerlijk. Het enige dat ik mis is gezelschap. Vandaag was genieten met een grote G, en trouwens niet alleen door het weer. Dat zou ik zo graag delen. Maar goed, wat niet is, kan nog komen.

Strandweer

Hoe kan het bestaan. Het ene moment lijkt er geen einde aan deze voorbije winter te komen, vandaag was het in Hoek van Holland plotseling een zonovergoten dag met 24 graden Celcius. Heerlijk. Ik heb ook besloten mijn reis naar Oostenrijk was vroeger te starten dan bedoeld was, namelijk morgen al. Rij dan in twee dagen naar Innsbruck en daar heb ik een spotgoedkoop hotelletje geboekt. Want er komt nog altijd geen rooie cent binnen. Nog geen exportorder - die komen volgende week -, nog geen uitkering over de laatste drie maanden van mijn inkomensverzekering - is mijn advocaat mee bezig -, nog geen WIA uitkering over maart, - is mijn voormalige werkgever mee bezig. Nou ja, daar ga ik me wel druk om maken als ik terug ben ongeveer precies nu over een week. Trouwens, elk nadeel heeft zijn voordeel, want ik hou mijn hand zoveel mogelijk op de knip. Als ik mijn achterstallige geld binnen heb ben ik in één keer uit de rode cijfers en is de auto al betaald. Dan alleen nog mijn lening aflossen, maar dat kan van de belastingcenten die ik te goed heb en die wel ergens van de zomer zullen komen. In elk geval nu eerst weer één land opengooien, Oostenrijk, en als het een klein beetje mee wil zitten ook Zwitserland. Zodat de provisie mijn kosten gaat beginnen te dekken.

een heerlijk initiatief

Op het antwerpse centraal station werden dansers geinfiltreerd die een uitvoering gaven van do re mi van de Sound of Music. Heerlijk!

Zie op http://www.vtm.be/syndicatedplayer/maria_001.html

Hoe makkelijk kan het zijn om mensen aangenaam te verrassen.

verhuizen

Vandaag kwam Sil, mijn ex vrouw langs. Ze fluisterde me toe dat ze een huwelijksaanzoek heeft gekregen van haar nieuwe vriend, maar dat ze nee heeft gezegd, want, zo zegt ze, we delen nog de verantwoordelijkheid voor ons gezamenlijke huis. De vraag of ik mijn huis binnen afzienbare tijd moet gaan verkopen was al aktueel, maar dit maakt het onontkoombaar. Ik kan en mag het feit dat het haar goed gaat, en dat ze definitief wil kiezen voor een nieuwe toekomst met haar partner, niet in de weg staan. Dat heeft me doen besluiten om na mijn volgende reis, als Lex, mijn oudste zoon, inmiddels een maand of drie samenwoont en mijn dochter ook niet of nauwelijks van haar ouderlijk huis gebruik meer maakt, mijn kinderen te vragen zich op te maken voor een afscheid van dit huis en me te helpen om het huis verkoop geschikter te maken, door op zijn minst te zorgen dat hun kamers er uit gaan zien om door een ringetje te halen, of door meer definitief te besluiten het huis uit te gaan. Als dat klaar is, zo ongeveer in de zomervakantie, als hopelijk het zwaartepunt van de crisis achter ons ligt, ga ik dan de makelaar roepen en het huis te koop zetten. Met pijn in mijn hart aan de ene kant, maar met een gevoel van bevrijding aan de andere. Immers, in dit huis ligt ons verleden, een rijk verleden dat in dit huis alleen al 23 jaar geduurd heeft. Maar in dit huis hoort niet mijn toekomst te liggen. Waar wel, dat moet zich nog uit kristalliseren. Maar ik zie wel in dat die toekomst in elk geval niet hier moet liggen, in dit huis. Hoe spijtig ook. Ook als er geen financiele noodzaak zal zijn te verkopen is het beter dat het toch gebeurt, om nieuwe impulsen een kans te geven.

Hans

Hans,

Even een speciaal berichtje voor jou alleen. Een tijd terug heb je me veel gegeven om over na te denken. Met je hyper intelligentie en de manier, waarop je altijd bezig was anderen een hart onder de riem te steken, vond ik fenomenaal. Ik vond het vreselijk jammer dat op een of andere manier het contact verloren ging.

Ik was vanmiddag dan ook hevig geschokt toen je me belde en ik hoorde van je hersenbloeding en infarct, die je op 20 december 2007 overkwam, en het einde betekende van het piano spelen dat je zo graag en geweldig deed, het einde aan jullie reizen, het tijdelijk einde van je spraakvermogen, dat je nu door logopedie weer heel goed terug aan het winnen bent. En hoe het niet het einde betekende voor jouw liefde voor Rob. Liefde is de sterkst denkbare drijfveer om invulling te geven aan de zin van het leven.

Ik lees veel over de dingen waartoe het menselijk lichaam in staat is, hoe het antwoorden produceert op problemen waarvoor het zich gesteld ziet, hoe positieve gedachten uitwerken in de dingen die je zult hebben, die met je gebeuren en die je zult kunnen. Ik weet dat als er iemand bestaat zich hierbovenop te vechten, jij het kunt zijn, omdat je met heel je wezen op die manier denkt. Sterker nog, het was vooral jij die mij op dit spoor hebt gebracht.

Ik beschouw het als een voorrecht je een goede vriend te mogen noemen, en blij dat je me hebt gecontact. Aarzel niet me te bellen of te mailen, wanneer je maar wilt.

Behalve het herwinnen van je spraak is er nog iets wat je kunt doen: andere mensen van je laten houden en om je te laten geven. Ze toestaan een positief verschil in je leven te mogen zijn. Dat is een geschenk van onschatbare waarde.

Ik ben trots op je en ik wens jou en Rob alle goeds wat je maar kunt bedenken, gozer!

Hug
Leo

Ik ben vol bewondering over de manier waarop jij en Rob je erdoor heen slaan, en wens je alle denkbare sterkte toe om

column

Een zwaluw maakt nog geen zomer

Buiten is het volop voorjaar. Mijn kanarie is eindelijk gaan fluiten in zijn kooitje buiten in de tuin, ik ga als een witte tornado door mijn huis en ben lekker aan het luchten, ben voorzichtig weer aan het werk en voel me fitter dan ik me kan heugen. Ik stort me op een studie, mijn gezondheid zit in de lift, mijn eetlust is terug, ik ben 12 kilo zwaarder geworden en ik voel me weer energiek en scherp. Het lijkt erop dat ik mezelf stukje bij beetje uit de misère heb kunnen sleuren en dat de zomer er niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk aankomt.

Minpuntje is dat ik nog veel narigheid om me heen zie. Veel onderhuidse boosheid, veel (zelf)stigma. Dat verbaast me niet. De Paus met zijn idiote uitlatingen, berichten dat in grote delen van Europa homoseksualiteit nog steeds niet of nauwelijks wordt getolereerd, de Schorer met haar massa media geilheid, de trage manier waarop Hepatitis C als een ernstig fenomeen wordt opgepikt. Het stilzwijgen over het Zwitserse standpunt dat echter ingrijpende gevolgen zou kunnen hebben voor vraagstukken als disclosure, serodisco, etc. Nog te vaak heerst er een veel te negatief beeld over ons hiv positieve homo’s en dat doet pijn.

Zo had de Paus - afgezien van zijn anti homo uitlatingen eind vorig jaar die me pissig maakten - mee moeten bewegen met de situatie in Afrika door een pragmatischer en pastorale boodschap te uiten over condoomgebruik. Hij heeft mij in elk geval geïnspireerd. Niet om het condoom weg te laten maar om niets meer met het instituut Rooms Katholieke Kerk van doen te willen hebben. Ik heb me laten uitschrijven.

Zo zou het volgens mij niet moeten kunnen dat binnen en buiten de EU homoseksuelen nog steeds worden gediscrimineerd en gecriminaliseerd en dat beschaafde landen binnen de EU dat laten gebeuren.

Schorer zou eens serieus kunnen gaan werken aan een geactualiseerde vragenlijst voor de Monitor, waarbij de nieuwste ontwikkelingen worden meegenomen. Ook zou het zich de kritiek met betrekking tot hun communicatie veel sterker aan moeten trekken. Het zou bijvoorbeeld ook eens luid en duidelijk kunnen opmerken dat de meeste nieuwe hiv infecties komen uit de groep die zijn hiv status (nog) niet kent, vooral door degenen met een acute infectie onder de leden. Ook zou het Schorer sieren als men de verantwoorde wijze waarop hiv positieven met hun seksualiteit omgaan erkent als een reden die heeft bijgedragen aan het binnen de perken blijven van het aantal nieuwe infecties.

Het zou wenselijk zijn als onderzoekers en behandelaars vaart zetten achter het versneld beschikbaar maken van HCV specifieke medicatie, ongeveer zoals Act Up vroeger voor elkaar kreeg dat Aids remmers vroegtijdig ter beschikking kwamen. Prins Charles zei een tijdje terug: ‘als we wachten met ingrijpen tot volstrekt en bewezen helder is wat de schade zal zijn aan de leefbaarheid van onze wereld en we zo doorgaan als nu, zou het best eens kunnen zijn dat we tot de conclusie komen dat we hangende het onderzoek naar dat bewijs onomkeerbaar op zelfvernietiging hebben afgestevend. Iets dergelijks zou je kunnen zeggen over Hepatitis C: als we wachten tot onderzoek onomstotelijk heeft bewezen welke factoren er bij de overdracht van Hepatitis C spelen, in welke mate en wat de correlatie van die factoren is, zou intussen het aantal nieuwe co-infecties wel eens drastisch kunnen zijn toegenomen. Met alle problemen van dien. Daarbij denk ik niet alleen aan dure, slopende behandelingsmethoden, uitval op het werk, chronische vermoeidheid, fysieke schade zoals levercirrose en slokdarmspataderen, maar zeker ook aan ernstige psycho-sociale problemen en depressies. Vroegtijdig behandelen, meetesten bij de SOA Poli’s en communiceren van de risico’s onder risicogroepen dus.

Achter de wolken schijnt de zon. Je hoeft geen Piet Paulusma te heten om met zekerheid te kunnen stellen dat nog de nodige hoosbuien met bliksemflitsen aan ons voorbij gaan trekken voor de zon echt komt en ons verwarmt. Nou goed, dat is dan zo, maar lijdzaam toekijken hoeft niet. We kunnen ook van ons laten horen en ik zie gelukkig een trend dat de HVN - waaronder het kritische Poz and Proud - maar net zo goed ook psychologen, preventiewerkers, onderzoekers en behandelaars erkennen dat er nog veel te winnen is. Dat bewustzijn is volgens mij - als ex sporter - de beste garantie dat die winst ook komt, zeker als het egotrippen wordt nagelaten en serieus de samenwerking wordt gezocht. Laat die verspreide zwaluwen elkaar opzoeken en overvliegen, want als de zwaluwen samen op gaan trekken dan wordt het pas echt zomer!

De tijd vliegt

Ik schrijf niet meer zoveel merk ik. Vandaag nog even bij Jaco´s graf geweest, als pauze op mijn werk. Opnieuw was het bedolven onder de bloemen, en dat terwijl hij nu al 6 maanden geleden gestorven is. Dat blijf ik toch indrukwekkend vinden. Sinds ik voor 71% ben afgekeurd heb ik nog nooit zo hard gewerkt. Bijna elke dag van 10 uur smorgens tot 10 uur savonds met een paar kleine pauzes. Mijn volgende reis begint ook al aardig gestalte te krijgen en moet plaatsvinden direkt aansluitend op Pasen naar Stockholm en Helsinki, en vervolgens naar Oostenrijk en Zwitserland. De eerste orders zouden volgende week moeten binnenrollen. Mijn dochter schittert door afwezigheid, die zie ik zelden. Mijn oudste zoon is nu zeg maar rustig bij zijn vriendin ingetrokken en zie ik ook niet meer. Mijn voornemen is om hun kamers na mijn volgende reis, als ook mijn achterstallige WIA centen, afkoopsom van mijn werkgever en belastingteruggaaf gaan binnendruppelen, en het bedrag van mijn inkomensverzekering dat al weer oploopt naar zo'n 1200 euro, om te bouwen tot studeer en logeerkamer, iets aan de keuken te gaan doen zodat het huis, als ik daartoe besluit, verkoopgeschikter is geworden. Of ik dat ga doen hangt nog wel van een aantal dingen af, het heeft nog geen haast maar de overweging het te verkopen is zeer aktueel.

Ik maak me verder niet druk, ga door op het ingeslagen pad en ben overtuigd dat het een goed pad is. Ik zit nu een boek te lezen dat gewijd is aan de overweging dat het geheim van succes is dat wat je denkt ook is wat je krijgt. Dat je naar je gevoel moet luisteren dat verraadt of je op de goede frequentie zit om die gedachte ook tot jouw waarheid te laten worden. Ik geloof daar ook wel in en ben er onbewust ook al meer naar gaan leven de laatste tijd. Ik voel me goed, en zekerder dan ik me in jaren heb gevoeld.

Ik werk veel, maar relaxed. Morgen ga ik naar een door Poz and Proud georganiseerde sero disco avond in Amsterdam. Een informatie cq ontspanningsavond voor mannen die een relatie hebben of er in elk geval informatie over willen hebben hoe het is om in een relatie te staan waarbij een van de partners hiv positief is, en de ander niet. Daar is veel over te zeggen.

En dan was het weer tijd voor mijn volgende column voor hivnieuws. Daar heb ik ingeschreven wat me de laatste weken erg is opgevallen.

De Paus weer in de bocht

Volgend artikel las ik. Heeft die man nu niet door dat ie massamoord pleegt, of doet hij het moedwillig. Ik vrees het laatste, om de kerkelijke doctrine steviger in het zadel te krijgen. De kouwe rillingen lopen over mijn lijf. Het is jammer dat het Vaticaan een absolute heerser en dictator van de rampzaligste orde in het zadel heeft zitten. Waarom blijft de Kerk dit pikken? Dit is toch volstrekt niet meer van deze tijd?

Quote

Medisch tijdschrift Lancet: “Paus moet woorden terugnemen”
Door nos.nl
27.03.2009





Het gerenommeerde medische tijdschrift de Lancet heeft paus Benedictus XVI opgeroepen zijn uitspraken over condooms en de verspreiding van hiv/aids terug te nemen. In een opmerkelijk fel hoofdredactioneel stuk wordt het Vaticaan ervan beschuldigd “de wetenschap te verdraaien.”

Tijdens zijn eerste bezoek aan Afrika, eerder deze maand, zei de paus dat condooms niet helpen tegen de verspreiding van aids en zelfs de epidemie kunnen verergeren. “Alleen de leer van de Kerk helpt tegen besmetting”, aldus de paus, die pleitte voor monogamie en onthouding.

Vooral de opmerking dat condooms aids kunnen verergeren is The Lancet in het verkeerde keelgat geschoten. “Het is niet duidelijk of de paus deze fout heeft gemaakt uit onwetendheid of in een bewuste keuze de wetenschap te manipuleren om de katholieke doctrine te ondersteunen”, stelt het blad.

Bewijs
Het tijdschrift heeft het Vaticaan opgeroepen de woorden terug te nemen. “Als een invloedrijk persoon, of dat nu een politiek of religieus leider is, wetenschappelijk onjuiste uitspraken doet die de gezondheid van miljoenen mensen kan schaden, dan dient die persoon die uitspraken terug te nemen.”

“Zou de paus Benedictus dat niet doen, dan frustreert hij het werk van al die mensen in de gezondheidszorg die werken aan de bestrijding van hiv/aids, onder wie ook vele duizenden katholieken.”

The Lancet wijst in het artikel verder op de vele wetenschappelijk studies die bewijzen dat condooms wel degelijk een effectief middel tegen aids zijn.

crisis maatregelen...

Weinig inspirerend, drie x niks, veel te soft, een wissel op toekomstige generaties, geen sprake van vernieuwing van de samenleving, bijvoorbeeld de broodnodige impuls voor het onderwijs. Een gemiste kans. Veel te behoudend, de oppositie heeft gewoon gelijk. Wat mij betreft is het besloten akkoord van de coalitie inderdaad een gemiste kans. En gaat er inderdaad helemaal geen visie van uit om te komen tot vernieuwingen die tot een betere toekomst zouden kunnen leiden. Tradtioneel, vasthouden aan, slappe was. Erg jammer. Misschien wordt het inderdaad tijd dat de huidige regering eens ophoudt met regeren. Jammer, Jammer, Jammer.

zo meteen weer naar het emc

Ik voel me de laatste tijd goed, ondanks de medische problemen waarmee ik te kampen heb ben ik sinds Jaco´s overlijden 15 kilo aangekomen en voel me redelijk energiek. Ik heb net een reis achter de rug van 3800 kilometer die uiterst vruchtbaar verlopen is, en waarbij ik nu al meteen een tweetal nieuwe klanten heb geopend, een duizend euro overhoudend aan provisieinkomsten als zij hun eerste order hebben geplaatst, vermoedelijk binnen enkele dagen. Duitsland komt eerder vrij dan gepland. Mijn komende reis in april zal dan ook zijn naar daaraan grenzende landen Oostenrijk en Zwitserland, waar ik ook goed moet kunnen scoren, en vervolgens ga ik de tijdens mijn eerste reis opgedane leads volgen in Finland en Zweden. Het ziet er naar uit dat mijn agentenrol gaat werken. Als ik eindelijk ga worden gecompenseerd voor mijn inkomensverlies door het traag werkende UWV, een belastingteruggaaf over 2008 van ongeveer 2000 euro, mijn inkomensverzekering zijn achterstand gaat betalen en ik de schikking met mijn werkgever kan afronden lijkt het erop dat mijn inkomen voor het eerst sinds jaren gaat stijgen. Die stijging wil ik investeren, goeddeels, in HBO studie zodat mocht mijn gezondheid me toch in de steek laten, ik als psycholoog hetzij voor een instelling, hetzij zelfstandig kan gaan werken. Nog een paar weekjes door de zure appel heenbijten, en nu naar het EMC waar ze me hopelijk gaan vertellen dat het goede gevoel dat ik in mijn lijf heb voortkomt uit een relatief goede gezondheidssituatie. Laat dat nu ook eens meezitten alsjeblieft!

Ik blijf me verbazen. Is die man gek of niet soms

De mens staat in het begin van de 21e eeuw aan het begin van een nieuwe kwantumsprong in de evolutie. Omdat die ophoudt uit te gaan met het welzijn van individuen ten koste van de wereld als geheel, ons deel zijn van de kosmos en daar een integraal deel van te willen uitmaken in tegenstelling daarmee onderschrijft - wat we trouwens sowieso doen maar waarvan het goed zou zijn als we er ook bewust naar zouden leren leven zodat we op minder gespannen voet raken met de kosmos en onszelf blijven vernietigen - is er hoop voor de toekomst van de mens, onze kinderen, onze verdere evolutie tot vreedzaam deel zijn van alles wat is.

Zolang idioten als onze Paus hun stempel blijven zetten door middel van een volstrekt achterhaalde en stomweg misdadige stellingname, zolang mensen als hij tweespalt en ziekten blijven stimuleren door hun enorm schadelijke uitlatingen, zolang zij ons collectief weten dat al die religies in de kern berusten op hetzelfde in plaats van de onderlinge verschillen te aksepteren en een plek te geven, zolang zal het slecht blijven gaan als de mensheid als integraal onderdeel in het alles wat is.

In het diepste wezen erkent elke religie, of die nu van dicht bij de natuur staande volkeren komt zoals indianenstammen of angolezen in hun oertraditie, komt van duizenden jaren oude beschavingen van de Chinezen, de Grieken, de Egyptenaren, de Maya´s in Centraal Amerika, de Inca´s in Zuid Amerika, ga nog maar een poosje door, zolang wij blijven ontkennen dat er heel veel wijsheid zit in de door al deze volkeren gebezigde gedachte dat het individue ondergeschikt is aan een collectief bewustzijn dat zich ontwikkelen kan, wat óók de volkeren waarbinnen en uit het Katholicisme is ontstaan en óók het gedachtengoed van Jezus was, die beslist geen Heilige was maar gewoon een betrokken mens die zijn talenten gebruikte in een tijd waarin verschillende volkeren op voet van grote gespannenheid met elkaar leefden, zolang blijft de wereld zich voor de gek houden met alle afschuwelijke consequenties vandien. Zolang zal de gespannenheid waarmee wij leven met de kosmos waarvan ons hele bestaan van afhangt alleen maar groter worden.

De Paus moet weg. We hebben geen fossiel nodig, we hebben een moedige visionair nodig.


>Quote

Paus waarschuwt voor tovenarij
Twingly blog zoekenJouw blog hier

LUANDA - Paus Benedictus XVI heeft op de tweede dag van zijn bezoek aan Angola gewaarschuwd voor de gevolgen van tovenarij en hekserij. Hij riep op tot een verdere evangelisatie in het Afrikaanse land.


“Zo velen leven in angst voor geesten, voor boosaardige en bedreigende krachten. Gedesoriënteerd veroordelen ze de straatkinderen en de ouderen, die ze van hekserij betichten”, zei de paus tijdens een mis met lokale geestelijken en leken in de Sao Paulo-kerk in de hoofdstad Luanda.

“Het is aan u, broeders en zusters, om in de voetsporen van de heldhaftige en heilige boodschappers van God, de herrezen Christus aan uw landgenoten aan te bieden.” Hij bestreed dat het bekeren van mensen tot het katholicisme een belediging voor andere godsdiensten is. “Wij doen geen onrecht als wij mensen Christus aanbieden en hen zo de kans geven hun ware en authentieke zelf te ontdekken”, aldus de paus

Met de komst van de Portugezen vijfhonderd jaar geleden werd ook het christendom in Angola geïntroduceerd. Het katholicisme is dominant in het land, maar nog altijd zoeken veel Angolezen hun heil in oude en heidense rituelen, zoals lokale medicijnmannen om de boze geesten uit te drijven. Sommige sektes ontvoeren straatkinderen en ouderen, die ze beschuldigen van hekserij.

Zondag is de laatste dag van de eerste Afrika-reis van de paus. Eerder deze week bezocht hij Kameroen. Dat bezoek werd overschaduwd door zijn uitspraak dat condooms geen oplossing zijn voor de aidsepidemie en die zelfs verergeren. Een storm van kritiek barstte los.

Back to business

Net terug uit het klooster in Maarssen, en vervolgens van mijn trip door Denemarken, Zweden en Noorwegen. In het klooster weer mensen getroffen die stuk voor stuk zeer de moeite waard zijn, en wiens activiteiten zoals vrijwilligerswerk in Africa, dealend met hun eigen gevolgen en verwerkingensmethoden van hun hiv infectie, allemaal op hun eigen manier er in slagen of al geslaagd zijn om op te krabbelen uit de misere en een waarschijnlijk waardevoller bestaan op te bouwen op de fundamenten ervan. Voor mijzelf begon het zondagmiddag een week geleden en ik heb een schat aan introducties en twee nieuwe klanten overgehouden aan mijn bezoeken. De trip betaalt zich in elk geval meer dan terug, meteen al, en zal mij in staat stellen mijn doelen te realiseren. Daarvan ben ik overtuigd. Alleen jammer dat het UWV er inmiddels nog steeds niet in is geslaagd een rapport op te hoesten van hun beslissing ten aanzien van mijn arbeidsongeschiktheid, waardoor ik geen inkomensverzekering uitkering krijg, geen salaris meer, geen WIA uitkering en de revenuen van deze reis komen pas over enkele weken, zodat ik nu klaarblijkelijk van de lucht moet leven. Maandag dus maar weer het UWV bellen en in elk geval trachten de deal met mijn werkgever af te ronden. Het ergste is nog, dat ik geld nodig heb om te investeren in mijn op zichzelf vruchtgevende reizen, en daarover vooralsnog niet kan beschikken, zodat mijn volgende reis naar Zwitserland, Zweden en Finland nog even in de wacht moet blijven staan. Feitelijk zou ik met de alles wat er de laatste weken is gebeurd in één keer van mijn voor investeringen verlosd zijn en zonder schulden moeten kunnen starten, maar door dat gedoe loop ik wéér achter de feiten aan. Jezus wat word ik hier moe van. De enige troost is dat het nu echt niet lang meer kan duren voor ik schuldenvrij aan mijn toekomst kan gaan verder werken. Mijn reis was fantastisch, ruim 3800 kilometer heb ik er op zitten, en netto - met de gemaakte afspraken in mijn broekzak, zou ik zo´n 1200 euro alleen al aan de initiele orders van deze twee klanten over moeten houden. Nou maakt geld niet gelukkig, maar het hebben ervan maakt nieuwe dingen mogelijk en ik wil nu echt verder. En wat is Scandinavie prachtig. Het was leuk de reis eens per auto te maken in plaats van te vliegen, zodat dingen veel beter op je inwerken. Ik heb ervan genoten.

Serodiscordante relaties

Ingewikkeld woord, maar het betekent gewoon een relatie tussen een hiv positief en een hiv negatief iemand. Je hebt niet veel fantasie nodig om je voor te kunnen stellen dat dit de nodige complicaties in de relatie met zich mee zou kunnen brengen, daarom organiseert Poz and Proud hierover een thema avond, waar je je voor kunt opgeven bij servicepunt@hivnet.org. De avond is voor geinteresseerden toegankelijk, of ze nu wel zelf of niet zelf in een dergelijke relatie staan, hebben gestaan of denken mogelijkerwijs ooit te zullen komen. Wat zijn nu eigenlijk wel of niet de risico´s? Wat kun je in zo'n relatie tegenkomen en hoe gaan anderen daar mee om, hoe denken professionals erover en hoe ervaringsdeskundigen? Een aanrader als de materie je interesseert.

Het geheim van het geschenk van de dood

Een intrigerend boek ben ik aan het lezen van Deepak Chopra: Het boek der geheimen.
In dit boek las ik, net als in andere boeken trouwens, dat onze cellen, al onze cellen, zelfmoord plegen. Zij kiezen ervoor te sterven en zijn de bouwstenen van een zich alsmaar vernieuwend lichaam, een zich alsmaar vernieuwende geest. Er zijn ontelbare verbanden tussen die cellen, een soort van gedeelde kennis, kennis die blijkbaar niet alleen in onze hersenen zit opgeslagen maar in ons bewustzijn. Overal in ons. Elke dag sterven is nodig, om te kunnen leven, op micro niveau. Net zoals het op macro niveau nodig is om te evolueren, ons aan te passen op uiterlijke omstandigheden, zoals mensen, dieren en planten zich aanpassen aan klimatologische veranderingen, veranderingen in vegetatie, in samenstelling van de lucht, etc. Het gaat daarbij om een enorm complex evenwicht dat onmogelijk toe te schrijven is aan toeval. Die aanpassingen gaan zelfs zover dat bewezen is dat ze meegaan met de bewegingen in de kosmos die ons omringt. En al is de ene cel, molecuul of een deel daarvan nog zo ver weg van de andere, beide weten ze hetzelfde. Waar komt dat dan vandaan? Hoe kan dat? Hoe kan het bijvoorbeeld, wat ook bewezen is, dat 30% van de eeneiige tweelingen elkaars pijn of schokkende ervaringen voelen, ook al bevinden ze zich ver uit elkaar? Fascinerend, niet?

Het gaat nog veel verder dan dat. Je ziet dat de traditionele wetenschap op het gebied van natuurkunde, biologie, pscyhologie steeds vaker moeten erkennen dat er iets niet klopt in wat we tot nu toe als bewijs hebben gezien van evolutie. Is er dan toch een God? In elk geval is vastgesteld, dat deeltjes die uit atoomkernen gesplitst zijn op gelijk moment op verschillende plaatsen kunnen zijn, en dus los van tijd en ruimte bestaan, en dat ze heel wezenlijk zijn. Ze zelfs een zwaartekracht kennen. Iets dat er niet is, kan immers geen zwaartekracht hebben, toch? maar als je alle kosmologisch vastgestelde materie optelt, is er een immense hoeveelheid meer zwaartekracht in het universum dan zich laat verklaren uit bekende materie. Je moet dus wetenschap met verbeelding combineren om tot een totaal bewustzijn te komen van alles wat is. Over de disciplines waarin mensen gewend zijn te denken heen, er bovenuit stijgen. Grote wetenschappers hebben al decennia geleden sterk vermoed dat er zoiets bestaat als een alom vertegenwoordigheid van alles wat is, los van tijd en ruimte. Einstein bijvoorbeeld, hoewel zijn relativiteitstheorie ook al weer achterhaald is door feiten die met onze alsmaar nauwkeuriger wordende observatie technieken zijn komen vast te staan.

Terug naar het dagelijks sterven. Als bepaalde cellen in je teveel aan het leven hangen, en weigeren plaats te maken voor nieuwe, ontstaat dus ongecontroleerde verveelvuldiging van die cellen oftewel kanker. Aan het leven hangen vergiftigt dit leven en maakt het dood, terwijl de dood van cellen juist een voorwaarde is voor voortbestaan van leven.

Dat geldt ook voor het menselijk bewustzijn. Als volwassene doe je er goed aan met je kind te communiceren op een manier dat het in zijn of haar waarde wordt gelaten. Je was zelf ook ooit een kind, en je denkbeelden, hoezeer het ook zo moge zijn dat er mensen zijn die meer ervaring hebben opgedaan in het leven, zijn net zo waardevol en echt als die van volwassenen. Babies worden geboren met een teveel aan hersencellen, die moeten sterven zodat er plaats komt om verbanden te leggen die zorgt voor ons functioneren. Een goede oefening om je positie in het leven en de waarde van de dood als mens te begrijpen, is rustig je gedachten focussen op wat je je nog kunt herinneren van toen je een baby, peuter, kleuter, kind, puber, adolescent was. Waar je nu staat ten opzichte van een visualisatie die je hebt over hoe je als gezonde oudere in het leven denkt te staan, en wat je zult ervaren als je tijd is gekomen om te sterven. Ook oude, als achterlijk bestempelde gewoonten van oer volkeren worden momenteel opnieuw tegen het licht gehouden. Is het wel zo dat voodoo niet echt bestaat? Waren de indianen en de Egyptenaren en de Inca's en noem maar op niet al duizenden jaren geleden op de hoogte van dat alom tegenwoordige en de onlosmakelijke manier waarop dingen met elkaar verweven zijn, verbanden bestaan. Klopt het wel dat de door medicijnmannen gebruikte geneeswijzen kwakzalverij zijn of waren? Het antwoord is nee. En dat is niet zo omdat mensen dat tegenwoordig misschien meer willen zien, maar gewoon omdat het feitelijk is komen vast te staan.

Sterven, zo zegt Chopra, ies iets wat je als gebeurtenis voor jezelf creeert. In diverse oosterse culturen ken met een beoefening die 'bewuste dood' wordt genoemd. De mens neemt daarin aktief deel aan het vormgeven van het stervensproces. Ik moest onmiddellijk aan Jaco denken. Hij heeft het in hoge mate zo gedaan. Niet ondergaan, nee, gedaan. Door bidden, het uitvoeren van rituelen, meditatie en gebruiken van hulp van de levenden om zich heen verschuift men 'het overkomt me dat ik sterf' naar
'ik creeer de ervaring'. Zo is het bij Jaco in hoge mate gegaan. Niet met zweverige rituelen en zo, heel eigentijds, maar ook heel echt wel zo op die manier. In die Oosterse culturen kiezen ze voor die bewuste stervenswijze om angst en onrust te elimineren. En ik herinner me nog heel goed hoe móói de ervaring was van zijn afscheid. Door zijn keuze konden we hem ondersteunen, en hebben we het mogelijk gemaakt dat hij zijn sterven bewust kon ervaren en voelen dat het goed was, zoals wij ervoeren dat het goed was. Alles hangt er mee samen. We konden alles wat ons bezighield bespreken. Wat hij wilde bereiken, wat hij anders zou willen zien, wat hem dwarszat, en konden hem laten weten dat we trots op hem waren, dat we hem zijn onhebbelijkheidjes vergaven, we konden hem zich laten realiseren dat hij veel liefde en vriendschap over zich afgeroepen had in zijn leven, en we konden hem helpen zijn zorgen los te laten. En nu hij gestorven is, komt hij op een heel andere manier - en wat mijn gevoel me zegt ook héél intens - tot leven. Nu hij gestorven is, merk ik dat ik zelf minder bang ben om te sterven, omdat ik besef dat ik na mijn fysieke dood op een andere manier voortleef. Ergens in de kosmos, in wat voor hoedanigheid dan ook, maar dat die hoedanigheid niet iets toevallig is. Zoals twee moleculen van de zelfde soort niet onafscheidelijk met elkaar verbinding zoeken in de chemie, maar juist bouwstenen die voor elkaar van belang zijn elkaar weten te vinden, zo zal het ook in het `hiernamaals´ gaan. Hoewel dat een fout woord is, want het suggereert tijd, en dat is een heel betrekkelijk iets. Als bouwsteen kan een milliseconde genoeg zijn, of zelfs zoals recent is vast komen te staan helemaal geen tijd, of juist miljoenen jaren, dat je in een nieuwe coexistentie bestaat. En dat dat dan ook nog op hetzelfde moment op de ene en op een andere plaats kan zijn, zoals mijn tante in Canada en mijn vader bij mij om de hoek op hetzelfde moment hetzelfde kunnen denken. De nieuwe generatie wetenschappers, die de moed heeft voorbij de oude wetten te kijken, weten eigenlijk al dat het hier om een energie gaat die echt bestaat. Alleen beginnen we nog niet echt te begrijpen hoe het allemaal in elkaar past. Boeiend, niet?

Klooster voorbereidingen

Neem iets mee dat je blij maakt, waar je steun aan hebt, en deel het met de groep.
Dat wordt dus de foto CDRom van Jaco´s laatste jaar. Ik realiseer me steeds sterker dat hij misschien niet meer onder ons is, maar als ik me voorstel als vader, die zijn energie haalt uit aarde en zon, en scheuten heeft aan zijn stam die naar zijn drie kinderen lopen, dan is het niet zo dat aan die tweede scheut niets meer zit. Integendeel zou ik haast zeggen. Door die scheuten heb ik altijd met mijn kinderen in verbinding gestaan. Hun problemen ervaren en ze ermee geholpen, hun karakter mede gevormd, hun zorgen willen wegnemen waar ik kon en met ze blij of verdrietig zijn en voelen wat ze voelen. Die scheuten daar gingen dit soort energieen of hoe je ze ook noemen wil in twee richting verkeer doorheen, en dat gaan ze nog steeds. Wel is het zo, dat - logisch misschien wel, omdat kinderen nu eenmaal niet alles met je willen of hoeven te delen en je voor ze verantwoordelijk bent - de meeste energie van mij naar mijn kinderen ging, meer dan andersom. Bij Jaco is die energiestroom veranderd de laatste 2 jaar. Ik kreeg opeens veel meer terug, misschien omdat ik ongelooflijk sterk de behoefte voelde om hem te begrijpen, met hem te vechten, zijn kijk op het leven en de dingen als het ware door zijn ogen en ziel wilde zien. Het vreemde is dat die energiestroom na zijn overlijden niet is afgenomen, eerder toegenomen. Dat betekent dat Jaco er nog steeds is, op een heel andere manier, maar heel erg aanwezig en prettig gezelschap. Ik hoop dat nooit kwijt te raken. Toen ik op zijn begrafenis zei dat hij altijd een deel van me zou blijven, voelde ik dat wel maar ik kon niet benoemen waar dat idee vandaan kwam. Nu begin ik steeds beter te begrijpen dat hij altijd een deel van me zal blijven zijn, omdat Jaco in verbondenheid met mij dat deel steeds blijft voeden. En dat voelt geruststellend. Die gedachte kwam in me op toen ik de column las die ik zelf in hivnieuws had geschreven, over Haagse Henkie en zijn formule 1 petje, en het stukje glans dat ze in elkaars leven brachten door in alle misere de humor te blijven zien in dingen. Het denken aan Jaco vrolijkt me vaak op. Het herinnert me er in alle verwikkelingen die momenteel spelen ook steeds aan vooral in het nu te blijven leven. Hier en nu, en me niet druk moet maken over wat morgen of over een jaar of over 5 jaar komt. Wat gebeuren moet, gebeurt. Als je je daarvan bewust bent, kun je er van genieten. Als je dat echt aksepteert, verlies je je gevoel van onzekerheid en soms angst. Dat besef is een belangrijke sleutel die past op de deur naar je innerlijke rust.

schikken?

Vandaag viel er een brief van mijn werkgever in de brievenbus, aangetekend. Onder protest heeft hij mijn februari salaris nog maar betaald, heeft hij gemeend te moeten doen, schrijft hij. De brief was gedateerd 26 februari en zal ongetwijfeld via zijn juridisch adviseur zijn opgesteld. En opeens had ik het echt helemaal gehad met hem. Ik wil wel schikken, maar niet onder druk van een irreele deadline en ook niet voor het bedrag dat ik meekrijg. Waarom zou ik ook? Als ik hem mag geloven wil hij net zo graag schikken als ik, hoezo zou ik dan een naar verhouding veel groter offer moeten brengen, echt heel veel groter, een offer ook dat me geen basis biedt om me te kunnen aanpassen aan de omstandigheden waar ik buiten mijn schuld in verzeild ben geraakt? Ik doe het niet ook! Waarom wil hij zoveel druk uitoefenen dat ik persè volgende week zou moeten schikken, omdat anders het aanbod wordt teruggetrokken, als hij de schikking net zo graag wil als ik? Met de mogelijkheid dat hij mij daarmee volslagen onterecht voor het blok zet, omdat ik tot ik een rapport heb van het UWV zwart op wit nog geen enkele zekerheid heb, de loonsanctie dus nog bestaat en ik dus geeneens mág schikken, zelfs al zou ik het willen?

Ik heb mijn juriste vanavond een mail gestuurd en haar gevraagd de schikking en afronding van mijn loondienstverband met mijn werkgever te communiceren, en een concept brief gestuurd aan mijn werkgever waarin ik hem zeg dat het gedane bod voor mij geen basis betekent waar ik mee verder kan, en dat ik mijn beperkte energie wil aanwenden voor mijn reintegratie in plaats van dit hele gedoe. Dat hij of zijn juriste verder maar met de mijne moet communiceren.

Schikken? Graag zelfs, maar niet op zo'n manier dat ik wéér een onevenredig groot offer moet brengen, en anders niet schikken. Dan moet de rechter maar bepalen wat er moet gebeuren, en de kans is erg groot dat dat voor mijn werkgever aanmerkelijk duurder uit zal vallen. Hij mag het zeggen.

Over hypocritie gesproken

Zojuist las ik op de website van Elsevier het volgende:

Quote

'Christelijke meisjes hebben vaccinatie niet nodig'
Wetenschap
'Christelijke meisjes hebben vaccinatie niet nodig'
zaterdag 7 maart 2009 10:57

Meisjes die er geen wild seksleven op nahouden, hoeven geen inenting tegen baarmoederhalskanker. De prik is vooral ingevoerd omdat er een kleine groep vrouwen is met veel seksuele contacten zich niet laten controleren.

Sinds maandag kunnen alle meisjes tussen 13 en 16 jaar zich laten inenten tegen baarmoederhalskanker
Elseviercommentaar
'Raar land: geen applaus bij het medisch mirakel, maar een misselijkmakende anticampagne'
Elsevierredacteur Simon Rozendaal vindt dat alle moeders hun dochters moeten laten inenten.


Dat zegt professor Wolter Oosterhuis van de Erasmus MC vandaag in het Nederlands Dagblad.

Volgens Oosterhuis is baarmoederhalskanker een vermijdbare ziekte. 'Meisjes die een monogaam huwelijk aangaan en voor hun huwelijk daar ook naar leven hebben geen inenting nodig tegen baarmoedehalskanker.'

Vreemd
Hij vindt het vreemd dat je een hele bevolking moet onderwerpen aan een vaccinatie, omdat een kleine groep vrouwen met risicovol gedrag vertikt mee te doen aan een bevolkingsonderzoek naar baarmoederhalskanker.

Hij zou het beter vinden als die vrouwen elke vijf jaar een 'uitstrijkje' lieten doen.

Gebroken wereld
Volgens hem leven we in een gebroken wereld. Dat zou voor christelijke ouders reden zijn om hun dochter te laten inenten want je weet niet of ze echt monogaam zal zijn als ze dat op haar twaalfde zegt.

Oosterhuis vindt het van 'klein-geloof' getuigen meisjes om die reden te laten inenten. 'Als een meisje dat is opgegroeid in een christelijk gezin met verscheidene jongens naar bed gaat, moet ze beseffen dat het voor haar noodzakelijk is mee te doen aan het bevolkingsonderzoek.' Met vroegdiagnostiek valt baarmoederhalskanker dan te voorkomen, vindt hij.

Unquote


En ik kon het niet laten daarop de volgende manier op te reageren

leo op zaterdag 7 maart 2009 15:35


Gelukkig neuken christelijke meisjes en vrouwen niet en krijgen ze dus nooit baarmoederhalskanker als gevolg van het HPV virus. Neem me niet kwalijk zeg, maar ik dacht toch echt dat ze in het EMC wijzer waren. Het HPV virus komt in de ´beste´ families voor, wat dat beste ook moge betekenen. Krankzinnig dat een professor zulke uitspraken durft te doen. Het HPV virus kan tot grote gezondheidsproblemen leiden, en komt bij heel veel mensen voor, al of niet met veel wisselende seksuele contacten. Deze professor zou geschortst moeten worden, hij is een gevaar voor de volksgezondheid. Gadverdamme


Unquote.


Ik kon het niet nalaten deze reactie te plaatsen. Deze hele gedachtengang geeft maar weer eens aan hoe bezopen bekrompen en gefrustreerd er nog steeds wordt gedacht over seks. Ik zou er eerder voor pleiten dat homomannen ook die vaccinatie krijgen, want de kans op het ontwikkelen van anale kanker is net zo goed veel groter bij mannen die het HPV virus bij zich dragen. Een virus dat wijd verbreid is en dat echt niets te maken heeft met je seksgedrag. Nota bene in de Soa Poli van het EMC is er onderzoek gedaan naar aantoonbare vervormingen in de celstructuur in de anus van homomannen, en daaruit kan worden afgeleid, hoewel het Roanca onderzoek nog loopt, dat HPV weldegelijk zeer ernstige consequenties kan hebben. Het hoeft niet altijd, en openbaart zich ook pas na decennia, maar het is een zeer reeele mogelijkheid. Hetzelfde geldt voor baarmoederhalskanker bij vrouwen.

Natuurlijk moeten ouders en kinderen zelf bepalen door de beschikbare informatie te beoordelen, of zij inenting wenselijk achten. Maar ga het niet laten puur omdat je denkt dat je kind geen risico gelopen heeft of zal lopen. Dat is een idee-fixe als je kind een gezond mens is, dan zal het een gezond verlangen ontwikkelen haar of zijn seksualiteit te ontwikkelen en ervan te genieten. Zo is het leven gewoon.